Wat een geluk!

En dan is zo maar die dag in ene aangebroken. En die duurt lang! Pas om 19.00 uur konden wij bij de fostercare (Sandy en Jose) Boaz ophalen. We zijn overdag Philly even in gegaan. En daarna begint dan het lange wachten tot 19.00 uur. Om iets voor zeven zijn we dan de straat in gereden bij Sandy en Jose (we stonden om het hoekje al even te wachten.....).

Dan loop je naar binnen en daar is hij dan: Boaz! En wat is hij mooi, zoveel mooier nog dan we ons hadden ingebeeld. En ook nog zoveel kleiner dan hij leek op de foto's die we hadden gekregen.
Als snel gaf Sandy hem aan mij (Thea) en Rincke was druk met genieten en filmen want het moest natuurlijk allemaal voor altijd en eeuwig worden vastgelegd. Boaz begon meteen te lachen toen hij in mijn armen lag, onvergetelijk. Wat een mooi mannetje. En wat hebben Tavia (zijn geboortemoeder) en Sandy en Jose hem een ongelooflijk goede start gegeven. Het is een heel tevreden en vrolijk mannetje. Hij heeft ons meteen getrakteerd op al zeker 20x een lachje. Hij is dol op kletsen en aandacht. Nu ligt hij even heerlijk te slapen achter ons in de wandelwagen (zijn tijdelijke bedje). Als het goed is dan wordt hij wel zo wakker en geven we hem weer een fles. Hij slaapt nog niet door, althans 5 uurtjes ongeveer vertelde Jose.
De kleertjes van de foto zijn van zijn geboortemoeder. Ze wilde dat wij dat allemaal kregen voor hem (via Arc en de fostercare bij ons terecht gekomen). Een tas vol met super mooie kleertjes. We zijn daar enorm blij mee en zullen ze ook zeker bewaren. Ook heeft ze een autostoel gegeven aan ons.
Ze is echt onvergetelijk!
Wij gaan heerlijke genieten van deze Amerikaanse ster. En op naar onze eerste nacht samen!